De weduwe ging dood. Ik maakte voor haar en Jaap een klein grafmonumentje.
Met IJsselklei, leem van Wendy en riet van Joop. Als ik het op het graf zou plaatsen, zouden na wat regen de epoxiehartjes overblijven. Het is ongeveer 15 cm groot.
“Als ik hier met Jaap had gelopen dan had hij dit zeker opgeraapt,”
zei de weduwe en ik dacht: dat was ik ook van plan…sindsdien ben ik een jutter overal waar ik ga. Of was ik dat al?
In nagedachtenis van Jaap, een speciaal iemand. Het was fijn dat ik je leerde kennen. Dank voor wat je gaf, dat blijft altijd bij me.
